رجبعلی عکاس

آخر دین، اخلاص است و  اخلاص وصفی است برای نیت.
برای مدیریت نیت، قدم اول  آگاهی داشتن ازقیمت و ارزش ذاتی نیت و همچنین
ارزش آن نزد خداست.

قدم دوم برای این مدیريت،  عملی کردن نیت های خیری است که به ذهنمان
خطورمی کند؛  باید اجازه داد  این نیات خوب در فرصت هایی که هر روز و در
زندگی همه ی ما هست تجلی،  توسعه و تصدیق پیدا کنند؛ البته در حد
مقدورات.

گاهی اوقات خدا زمینه ی نیت خیري را برای انسان ایجاد می کند، کاري که
ممکن است کوچک به نظر برسد؛ اما کارکوچک خوب را نباید از دست داد. چون
کافی است نیتش خوب باشد. کارهای خوب نزد خداخیلی بزرگند هرچند کوچک به
نظر برسند؛ همانطور که امام علی علیه السلام فرمودهاند: چگونه کوچک است
عملی که از سر تقواست؟

آن روی سکه ی تجلی دادن نیت های خوب،  تجلی ندادن نیت های بد است؛ جایی
که نیت های بد به ذهن انسان خطور می کند و قدرت برخوردبا آن نیت بد وجود
دارد، نباید اجازه داد نیت های کوچک بد رشد پیدا کنند. چرا که کسیکه در
کارهای کوچک بد از خدا نترسد، در کارهای بزرگ بد هم از او نمی ترسد.
پس نیت های ناب کوچکی که فراغت و فرصتش را دارید انجام بدهید؛ جزئیات را ببینید؛
گاهی اوقات بزرگترین حماسه ها از نیت های خیر کوچک شروع می شوند.

نیت اتفاقی ست لحظه ای و گذرا؛ قدم سوم برای کنترل نیت، باتفکر و محاسبه
مواجه شدن با نیت هاست.
نباید با تعجیل از کنار نیت عبور کرد؛ نیتهایتان را ببینید و محاسبه کنید؛
بسیاري از انسان ها نمی دانند چه گرایش هایی دارند، وقت محاسبه ی  نیت
ها، خودشان را می شناسند.

چرا حماسه ی ابا عبدا... و یارانش، حماسه ی بزرگی بود؟ چون واقعاً فقط
برای خدا بود؛ سراسر خلوص بود کربلا. کسی ازبچه های حسین(ع) قدردانی
نکرد...