برویم یک روضه ی خلوت بی بلندگو و بی بنر های چاپی و بی لیوان های یک بار مصرف، خلوت،  بنشینیم یک کنجی، آقایی از پشت پرده بخواند: "امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود, فردا ز خون عاشقان این دشت دریا می شود..."  و ما؟ بغض هایی که توی هییت های این شب ها، هییت های معروف و شلوغ توی گلویمان مانده، اشک کنیم آرام...